瘗旅文

瘗旅文原文：

　　维正德四年秋月三日，有吏目云自京来者，不知其名氏，携一子一仆，将之任，过龙场，投宿土苗家。予从篱落间望见之，阴雨昏黑，欲就问讯北来事，不果。明早，遣人觇之，已行矣。

　　薄午，有人自蜈蚣坡来，云：“一老人死坡下，傍两人哭之哀。”予曰：“此必吏目死矣。伤哉！”薄暮，复有人来，云：“坡下死者二人，傍一人坐哭。”询其状，则其子又死矣。明日，复有人来，云：“见坡下积尸三焉。”则其仆又死矣。呜呼伤哉！

　　念其暴骨无主，将二童子持畚、锸往瘗之，二童子有难色然。予曰：“嘻！吾与尔犹彼也！”二童闵然涕下，请往。就其傍山麓为三坎，埋之。又以只鸡、饭三盂，嗟吁涕洟而告之，曰：

　　呜呼伤哉！繄何人？繄何人？吾龙场驿丞余姚王守仁也。吾与尔皆中土之产，吾不知尔郡邑，尔乌为乎来为兹山之鬼乎？古者重去其乡，游宦不逾千里。吾以窜逐而来此，宜也。尔亦何辜乎？闻尔官吏目耳，俸不能五斗，尔率妻子躬耕可有也。乌为乎以五斗而易尔七尺之躯？又不足，而益以尔子与仆乎？呜呼伤哉！

　　尔诚恋兹五斗而来，则宜欣然就道，胡为乎吾昨望见尔容蹙然，盖不任其忧者？夫冲冒雾露，扳援崖壁，行万峰之顶，饥渴劳顿，筋骨疲惫，而又瘴疬侵其外，忧郁攻其中，其能以无死乎？吾固知尔之必死，然不谓若是其速，又不谓尔子尔仆亦遽然奄忽也！皆尔自取，谓之何哉！吾念尔三骨之无依而来瘗尔，乃使吾有无穷之怆也。

　　呜呼伤哉！纵不尔瘗，幽崖之狐成群，阴壑之虺如车轮，亦必能葬尔于腹，不致久暴露尔。尔既已无知，然吾何能违心乎？自吾去父母乡国而来此，三年矣，历瘴毒而苟能自全，以吾未尝一日之戚戚也。今悲伤若此，是吾为尔者重，而自为者轻也。吾不宜复为尔悲矣。

　　吾为尔歌，尔听之。歌曰：连峰际天兮，飞鸟不通。游子怀乡兮，莫知西东。莫知西东兮，维天则同。异域殊方兮，环海之中。达观随寓兮，奚必予宫。魂兮魂兮，无悲以恫。

　　又歌以慰之曰：与尔皆乡土之离兮，蛮之人言语不相知兮。性命不可期，吾苟死于兹兮，率尔子仆，来从予兮。吾与尔遨以嬉兮，骖紫彪而乘文螭兮，登望故乡而嘘唏兮。吾苟获生归兮，尔子尔仆，尚尔随兮，无以无侣为悲兮！道旁之冢累累兮，多中土之流离兮，相与呼啸而徘徊兮。餐风饮露，无尔饥兮。朝友麋鹿，暮猿与栖兮。尔安尔居兮，无为厉于兹墟兮！

瘗旅文拼音解读：

　　wéi zhèng dé sì nián qiū yuè sān rì ，yǒu lì mù yún zì jīng lái zhě ，bú zhī qí míng shì ，xié yī zǐ yī pú ，jiāng zhī rèn ，guò lóng chǎng ，tóu xiǔ tǔ miáo jiā 。yǔ cóng lí luò jiān wàng jiàn zhī ，yīn yǔ hūn hēi ，yù jiù wèn xùn běi lái shì ，bú guǒ 。míng zǎo ，qiǎn rén chān zhī ，yǐ háng yǐ 。

　　báo wǔ ，yǒu rén zì wú gōng pō lái ，yún ：“yī lǎo rén sǐ pō xià ，bàng liǎng rén kū zhī āi 。”yǔ yuē ：“cǐ bì lì mù sǐ yǐ 。shāng zāi ！”báo mù ，fù yǒu rén lái ，yún ：“pō xià sǐ zhě èr rén ，bàng yī rén zuò kū 。”xún qí zhuàng ，zé qí zǐ yòu sǐ yǐ 。míng rì ，fù yǒu rén lái ，yún ：“jiàn pō xià jī shī sān yān 。”zé qí pú yòu sǐ yǐ 。wū hū shāng zāi ！

　　niàn qí bào gǔ wú zhǔ ，jiāng èr tóng zǐ chí běn 、chā wǎng yì zhī ，èr tóng zǐ yǒu nán sè rán 。yǔ yuē ：“xī ！wú yǔ ěr yóu bǐ yě ！”èr tóng mǐn rán tì xià ，qǐng wǎng 。jiù qí bàng shān lù wéi sān kǎn ，mái zhī 。yòu yǐ zhī jī 、fàn sān yú ，jiē yù tì tì ér gào zhī ，yuē ：

　　wū hū shāng zāi ！yī hé rén ？yī hé rén ？wú lóng chǎng yì chéng yú yáo wáng shǒu rén yě 。wú yǔ ěr jiē zhōng tǔ zhī chǎn ，wú bú zhī ěr jun4 yì ，ěr wū wéi hū lái wéi zī shān zhī guǐ hū ？gǔ zhě zhòng qù qí xiāng ，yóu huàn bú yú qiān lǐ 。wú yǐ cuàn zhú ér lái cǐ ，yí yě 。ěr yì hé gū hū ？wén ěr guān lì mù ěr ，fèng bú néng wǔ dòu ，ěr lǜ qī zǐ gōng gēng kě yǒu yě 。wū wéi hū yǐ wǔ dòu ér yì ěr qī chǐ zhī qū ？yòu bú zú ，ér yì yǐ ěr zǐ yǔ pú hū ？wū hū shāng zāi ！

　　ěr chéng liàn zī wǔ dòu ér lái ，zé yí xīn rán jiù dào ，hú wéi hū wú zuó wàng jiàn ěr róng cù rán ，gài bú rèn qí yōu zhě ？fū chōng mào wù lù ，bān yuán yá bì ，háng wàn fēng zhī dǐng ，jī kě láo dùn ，jīn gǔ pí bèi ，ér yòu zhàng lì qīn qí wài ，yōu yù gōng qí zhōng ，qí néng yǐ wú sǐ hū ？wú gù zhī ěr zhī bì sǐ ，rán bú wèi ruò shì qí sù ，yòu bú wèi ěr zǐ ěr pú yì jù rán yǎn hū yě ！jiē ěr zì qǔ ，wèi zhī hé zāi ！wú niàn ěr sān gǔ zhī wú yī ér lái yì ěr ，nǎi shǐ wú yǒu wú qióng zhī chuàng yě 。

　　wū hū shāng zāi ！zòng bú ěr yì ，yōu yá zhī hú chéng qún ，yīn hè zhī huī rú chē lún ，yì bì néng zàng ěr yú fù ，bú zhì jiǔ bào lù ěr 。ěr jì yǐ wú zhī ，rán wú hé néng wéi xīn hū ？zì wú qù fù mǔ xiāng guó ér lái cǐ ，sān nián yǐ ，lì zhàng dú ér gǒu néng zì quán ，yǐ wú wèi cháng yī rì zhī qī qī yě 。jīn bēi shāng ruò cǐ ，shì wú wéi ěr zhě zhòng ，ér zì wéi zhě qīng yě 。wú bú yí fù wéi ěr bēi yǐ 。

　　wú wéi ěr gē ，ěr tīng zhī 。gē yuē ：lián fēng jì tiān xī ，fēi niǎo bú tōng 。yóu zǐ huái xiāng xī ，mò zhī xī dōng 。mò zhī xī dōng xī ，wéi tiān zé tóng 。yì yù shū fāng xī ，huán hǎi zhī zhōng 。dá guān suí yù xī ，xī bì yǔ gōng 。hún xī hún xī ，wú bēi yǐ dòng 。

　　yòu gē yǐ wèi zhī yuē ：yǔ ěr jiē xiāng tǔ zhī lí xī ，mán zhī rén yán yǔ bú xiàng zhī xī 。xìng mìng bú kě qī ，wú gǒu sǐ yú zī xī ，lǜ ěr zǐ pú ，lái cóng yǔ xī 。wú yǔ ěr áo yǐ xī xī ，cān zǐ biāo ér chéng wén chī xī ，dēng wàng gù xiāng ér xū xī xī 。wú gǒu huò shēng guī xī ，ěr zǐ ěr pú ，shàng ěr suí xī ，wú yǐ wú lǚ wéi bēi xī ！dào páng zhī zhǒng lèi lèi xī ，duō zhōng tǔ zhī liú lí xī ，xiàng yǔ hū xiào ér pái huái xī 。cān fēng yǐn lù ，wú ěr jī xī 。cháo yǒu mí lù ，mù yuán yǔ qī xī 。ěr ān ěr jū xī ，wú wéi lì yú zī xū xī ！

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

相关赏析

作者介绍

王守仁 王守仁（1472～1529），浙江余姚人，字伯安，号阳明子，世称阳明先生，故又称王阳明。是明代著名的思想家、文学家。他二十八岁参加礼部会试，名列前茅，中了进士，授兵部主事。1506年（明武宗正德元年），因反对宦官刘瑾，被廷杖四十，谪贬至贵州龙场。1517年（正德十二年），江西、广东等地爆发民乱，王守仁被朝廷重新启用，并平定了宁王等叛乱，立下赫赫战功。王守仁不但…详情